نبود بازیگران در برنامههای معرفی فیلمها، شاید جشنوارههای پاییزی را به برزخی از آشفتگی کشانده باشد اما یک شانس هم میتواند باشد؛ بازگشت به مفهوم اصلی یک جشن سینمایی به دور از سلطه اسکار.
واشینگتن پست در مقالهای مفصل به تاثیر اعتصاب هالیوودیها بر مقوله اقتصادی جشنوارهها، تاثیر آن بر اسکار و تقویت رویکرد مستقل سینمایی داشته است که در ذیل آمده است:
همان جمعه اواسط جولای که انجمن بازیگران آمریکا اعتصاب خود را اعلام کرد، روسای برخی از بزرگترین جشنوارههای فیلم پاییز ۲۰۲۳ با تماس اضطراری با هم سعی کردند تاثیر این اعتصاب را بر برنامههای خود ارزیابی کنند.
این گردهمایی رقبا به منزله آتش بس موقتی در میان ۴ جشنواره مهم همزمان ونیز، تلوراید، تورنتو و نیویورک در ۳ منطقه زمانی مختلف بود. معمولاً این جشنوارهها، که همه در ماه سپتامبر و اکتبر برگزار میشوند به عنوان اولین ایستگاه در جاده اسکار دیده میشوند که در عین حال با هم رقابت جدی دارند تا بتوانند امتیاز اولین نمایشهای جهانی را کسب کنند و تا رسیدن به اسکار عنوان اولین مکانی که فیلم اسکاری دیده و تایید شده را از آن خود کنند.
آلبرتو باربرا مدیر جشنواره بینالمللی فیلم ونیز، گفته است در روزهای اول اعتصاب، تماسهای این جشنوارهها با هم آنها را به یک گروه حمایتی بدل کرد. هر یک از آنها با بحران وجودی یکسانی روبهرو بودند: چطور میشود یک جشن پرشور و جهانی سینمایی بدون حضور بازیگران سینما دوام بیاورد؟
باربرا گفت: بلافاصله به وحشت افتادیم زیرا هیچکس نمیدانست واقعاً چه اتفاقی میافتد. جشنوارههای دیگر نیز همین طور بودند؛ آن هم وقتی تازه پس از همهگیری کرونا و تعطیلی ناشی از آن دوباره داشتند کارشان را از سر میگرفتند.
بیشتر مردم وقتی به اعتصاب فکر میکنند - شکست مذاکرات برای تجدید قرارداد انجمن بازیگران سینما و تلویزیون و رادیو آمریکا (SAG-AFTRA) و اتحاد تهیه کنندگان فیلم و تلویزیون (AMPTP) را که نماینده استودیوهای بزرگ فیلمسازی (شبکههای تلویزیونی و سرویسهای پخش مانند آمازون، اپل، دیزنی، یونیورسال، نتفلیکس، پارامونت، سونی و برادران وارنر دیسکاوری) است را تصور میکنند و بازیگرانی را که از حضور در صحنه فیلمبرداری امتناع میکنند و تولیدات را به تعطیلی میکشانند. اما بر اساس قوانین انجمن، بازیگران از تبلیغ فیلمهایی که قبلاً ساختهاند هم منع میشوند، مگر اینکه تولیدکننده فیلم توافقنامه موقتی را با انجمن بازیگران کسب کرده باشد. این بدان معناست که هیچ فرش قرمزی، بدون مصاحبه، بدون پرسش و پاسخ و هیچ رسانه اجتماعی که به معرفی یک پروژه AMPTP مربوط باشد، دیگر به منابع خود دسترسی ندارد. (بنیانگذار آمازون جف بزوس مالک واشینگتن پست است. پتی استونزیفر، مدیرعامل موقت آن هم در هیات مدیره آمازون حضور دارد).
بدون تبلیغ بازیگران «باربی» میلیاردی میشد؟
بخشی از کار یک بازیگر فروش آثار خود به بینندگان است. برادران وارنر ۱۵۰ میلیون دلار برای بازاریابی «باربی» خرج کرد و به آنقدر خوش شانس بود که پیش از اعلام اعتصاب مارگو رابی و رایان گاسلینگ هفتهها در سایتهای فیلم و برنامههای گفتگو در سراسر جهان (حداقل آنهایی که به طور همزمان تعطیل نشدند) با هم حضور یافتند و شوخی کردند. بدون رابی که با لباس باربیهای قدیمی در این رویدادها ظاهر میشد و عکسهایی خلق کرد که همچنان در «تیکتاک» دست به دست میچرخند، آیا فیلم میتوانست شانس میلیارد دلاری شدن را به دست آورد؟
اعتصاب بلافاصله همه برنامههای پاییزی را به هم ریخت، زیرا مدیران استودیوها و سرویسهای استریم به جای برنامهریزی در اتاقهای جنگ غرق شدند تا ببینند آیا ارزش دارد فیلمهایی را اکران کنند که ستارهها نمیتوانند درباره آنها صحبت کنند یا برای جوایز اسکار کمپین کنند؟ (حالا دیگر چه کسی میتواند قطعاً بگوید اسکار چه زمانی برگزار میشود؛ در حالی که برگزاری مراسم امی عقب افتاده است.) در همین حال، جشنواره های فیلم پاییزی که ماموریت اصلی آنها نمایش فیلمها و استعدادهای جدید است، اغلب با هیاهوی بسیار از اولین نمایشها و فرش قرمز آنها، به کارشان ادامه میدهند و حالا به جای آن در برزخی از آشفتگی گرفتار شدهاند.
اتحاد برای حفظ دارندگان کیفهای پول
همین عدم قطعیت موجب شد تا روسای جشنوارهها به اتحادی فکر کنند که بتواند بر دارندگان کیف پول تأثیر بگذارد. این یک لحظه از همکاری نادری بود که باربرا میگوید که پیش از این فقط یک بار در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ اتفاق افتاد و آن هم زمانی بود که گروه بزرگتری از مدیران جشنواره در مورد نحوه رسیدگی به قرنطینههای کووید در حال بررسی بودند.
سپس سه شنبهای رسید که تهیهکنندگان شروع به تماس گرفتن کردند و بیشترشان گفتند به هر حال میآیند، حالا چه با یا بدون بازیگران فیلمهایشان. از بحران جلوگیری شد. همبستگی به هم ریخت. رقابت از سر گرفته شد. باربرا گفت: از آن مرحله دیگر با یکدیگر صحبتی نکردیم.
از بیرون، جشنوارههای فیلم مانند گروهی از ممتازها به نظر میرسند، زمین بازی برای ۱ درصد صنعت سینما. خوب تا حدی چنین هست؛ اما آنها در عین حال مثل کنفرانسهای صنعتی بزرگ، سرگرمکننده و فراگیر هستند، با حضور فراوان مطبوعاتی که تلاش میکنند مصاحبه کنند، مدیرانی که به دنبال استعداد میگردند و فیلمسازانی که تلاش میکنند کار شبکهای کنند.
اما نکته نگران کننده این است که اگر اعتصاب همچنان در ماه سپتامبر هم ادامه داشته باشد، برای آن جمعیت چه اتفاقی میافتد؟ از سال ۲۰۰۸ که «جایی برای پیرمردها» برنده اسکار شد، همه برندههای اسکار پیش از آن در یک جشنواره فیلم حضور داشته که بیشتر هم جشنوارههای پاییزی بوده است. برای فیلمهای مستقلی که هیچکس متوجه بودنشان نیست- فیلمهایی مانند «مهتاب»، «لا لا لند»، «میلیونر زاغهنشین»، «۱۲ سال بردگی»، «همهچیز همه جا به یکباره» - جشنوارههای فیلم در حکم کمپین بازاریابی «باربی» محسوب میشوند و از آنجاست که سر و صداها برای فیلم شروع میشود.
اگر چهرهها نباشند مطبوعات هم نیستند
اگر افراد مشهور کمتری حضور داشته باشند، ممکن است حضور مطبوعاتی که باید بتوانند هزینههای گزاف مسکن را توجیه کنند کمتر شود و حامیان مالی کمتری حاضر به همکاری باشند، مدیران اجرایی کمتری فیلمها را بخرند و سال بعد - زمانی خواهد بود که خشکسالی محتوایی ناشی از اعتصابات از راه میرسد. اگر سر و صدای تبلیغی بازیگران را از جشنوارهها بگیرید چه چیزی باقی میماند؟
از بسیاری جهات، اعتصاب مانند یک تست استرس است که در آن تفاوت های واقعی بین جشنوارههای پاییزی مشخص می شود.
ونیز، همانطور که پر زرق و برقترین آنهاست، به احتمال زیاد تأثیر دور ماندن بازیگران را احساس میکند. مزیت این جشنواره اول بودنش از نظر زمان برگزاری است زیرا از ۳۰ آگوست شروع میشود. این جشنواره هفته پیش یک فهرست تاثیرگذار از فیلمهای امسال را اعلام کرد که مطمئناً توجهها را جلب میکند: از «قاتلها» دیوید فینچر با بازی مایکل فاسبندر تا بیوگرافی سوفیا کاپولا از پریسیلا پریسلی در فیلم «پریسیلا» و تا «فراری» مایکل مان با حضور آدام درایور و داستان «فرانکنشتاین» یورگوس لانتیموس و «بیچارهها» با حضور اما استون.
آقازادههایی که به جای ترکیه و قطر از غزه سردرآوردند!
آخرین میخ بر تابوت بایرن؟
ریسک بزرگ به قیمت زندگی/ اولین کارگردانی جواد عزتی چطور است؟
راهی برای افزایش سرعت اینترنت گوشی
برگ برنده صنعت انیمیشن دنیا چیست؟/ «بچه زرنگ» در مسیر تاریخسازی
دعا کنید فوتبال ایران از این بدتر نشود/ باید برای دربی تاسف خورد
چرا روزانه ۱۰ هزار قدم باید راه برویم
چرا دوچرخهسواری ایران پسرفت کرد؟
تایم: اوکراین نمیتواند در جنگ پیروز شود
مرغی که همچنان یک پا دارد!
رئیسجمهور خسته و تصویر تاریک اوکراین
ظرفیت خالی در دانشگاهها به ۴۵۰ هزار صندلی رسید
وطن یعنی مادر/ درباره مستند تماشایی «در جستجوی فریده»
حیثیت آمریکا در مسیر تاراج
مطالبه فعالان بازار سرمایه: سازمان بورس رسما وارد شود
موانع فراروی آمریکا برای گسترش دامنه جنگ در یمن
کلینزمان الگوی قلعه نویی را در جام ملت ها پیش گرفت!
درباره «آبجی»/ میم مثل مادر
برانکو در «پسا پرسپولیس» چه کرد/ مربیای که فقط در ایران خوب بود
لگد ناتو به جسد اوکراین
شمقدری؛ حرام کننده ایدههای خوب!/ سوژه جذابی که هدر رفت
قرار نبود عملیات بیتالمقدس بیستوچندروز طول بکشد
نگرانی تولیدکنندگان برای از دست رفتن بازار شب عید
محسن یگانه ۲۰۰ میلیونی شد/ آغاز پروژه حسام اینانلو با جوانها
سرنوشت آرامگاه روزنامهنگاران مغضوب در تهران
کمکاری در اجرای لغو ویزای ایران و روسیه
میانگین سن تیم ملی ٣٠ سال است/ به چه اعتقاد داری آقای قلعه نویی؟
تحریمها مانع رشد صادرات نفت ایران به چین نشد
علمدار جبهه مقاومت
درباره آناهیتا افشار و حضورش در «مگه تموم عمر چند تا بهاره؟»/ نقشی برای دیده شدن
نظراتی که حاوی تهمت یا افتراست منتشر نمیکند.
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت لاتین (فینگیلیش) خودداری کنید.
تمامی حقوق این سایت برای همه نیوز محفوظ میباشد. طراحی سایت