مسعود اقبالی کارشناس فوتبال ایران و مردی که روزگاری به عنوان مربی نیز روی نیمکت استقلال نشسته بود درباره محمود فکری و حاشیه‌هایی که برای این مربی به وجود آمده مظرات جالبی دارد که در زیر می‌خوانید:
اینکه استقلال بازی را به فولاد واگذار کرد موضوع بحث نیست اما اینکه محمود فکری چه واکنشی نسبت به این باخت داشت حتما موضوعی است که باید درباره اش صحبت کنیم. آمدن به استقلال و به طور کلی گرفتن یک تیم لیگ برتری برای محمود فکری زود بود. او با همان فرهنگی به لیگ برتر آمده که در لیگ دسته یک حاکم است. این رفتارهایی که از فکری دیدیم اتفاقا در لیگ دسته یک بسیار معمول است و این جای تاسف دارد که او علیرغم اینکه سال ها در استقلال بازی کرده و کاپیتان هم بوده است هنوز نمی داند که در تیم بزرگی مثل استقلال باید خویشتن دار بود و در شرایط بحرانی رفتار موقرانه ای از خود نشان داد.
شما فکر می کنید چرا ناصر حجازی آن قدر نزد هواداران استقلال محبوب بود؟ او جدا از اینکه مربی تحصیلکرده ای بود آدم با اخلاق و با شخصیتی بود. نمونه های دیگری هم هست که برای تان مثال بزنم. فکر می کنید فرگوسن چرا ۲۶ سال در منچستر حکمفرما بود و در این باشگاه جاودانه شد. چون او یک مربی با شخصیت و با دانش بود. این فاکتورها است که یک مربی را کامل و پخته تر می کند نه فحاشی و درگیری با داور یا بازیکن یا....
متاسفم که سال ها است مدیران ورزش کشور با سرنوشت تیمی که میلیون ها هوادار دارد اینگونه بازی می کنند. امروز افرادی در استقلال تصمیم می گیرند و خود را دلسوز این باشگاه می خوانند که اصلا مدیریت بلد نیستند چه برسد به اینکه مدیر فوتبالی باشند یا شرایط استقلال را بشناسند.
اینها آمده اند تا از استقلال برای رسیدن به پست های مهم بعدی پل بسازند. افرادی که می آیند تا مدتی موج سواری کنند و برای نفرات بعدی جز یک مشت سیاست های اشتباه، بدهی و خشم هواداران چیز دیگری باقی نمی گذارند. مناظره شرم آور دو مدیری که همین هفته پیش در تلویزیون علیه یکدیگر دست به افشاگری می زدند شاهد روشنی است بر این ادعا که متاسفانه استقلال برای آقایان به محله برو بیا تبدیل شده است و تنها چیزی که اهمیت ندارد احساسات میلیون‌ها هوادار است.
شما به پرسپولیس نگاه کنید. یحیی گل محمدی مربی بسیار صبور و با اخلاقی است اما برای چند لحظه نمی تواند خشم خودش را کنترل کند و با شوت کردن توپ باعث می شود که داور او را اخراج کند. البته در مورد دیاباته و فکری باید بگویم که بازیکنی در حد و اندازه های دیاباته بعد از مدتی متوجه می شود که مربی که با او کار می‌کند تا چه حد با شرایط فنی آشنا است. بازیکنان بعد از مدتی مربی خود را می شناسند. داشتن کاریزما فقط با گفتن به دست نمی آید بلکه یک مربی باید واقعا فاکتورهایی داشته باشد که از او او چهره ای کاریزماتیک بسازد.
منبع: ایسنا