از چهارشنبه 27 بهمن ماه و پس از پایان چهلمین جشنواره فیلم فجر، نمایش آنلاین و فیزیکی مستندهای «ایستوود» (علیرضا رسولی‌نژاد)، «پروژه ازدواج» (حسام اسلامی و عطیه عطارزاده)، «چامون» (آرمان قلی‌پور دشتکی) و «مهدی که به دنیا آمد» (اميرمهدی حکيمی و حجت بامروت) در سامانه هاشور و مراکز فرهنگی و هنری سراسر کشور آغاز می‌شود.

طرح «اکران حقیقت» که از تابستان 1400 آغاز شده در فاز اول شامل نمایش آنلاین و فیزیکی مستندهای مرکز گسترش است و در فاز دوم متقاضیان می‌توانند برای پخش و نمایش مستندهایشان از طریق مرکز اقدام کنند. مرکز گسترش، از تابستان امسال و در حالی که به نظر می‌رسید دوره مدیریت محمد حمیدی مقدم مدیر عامل مرکز رو به پایان است با اجرای طرح «اکران حقیقت» رسما به عرصه اکران ورود کرد. از اواخر تابستان مستندهای «بانو قدس ایران» (مصطفی رزاق کریمی)، «ف-الف» (فرشاد اکتسابی)، «در جستجوی خانه خورشید» (مهدی باقری)، «بر سر خاک» (محسن خانجهانی) و «زیر این چتر باران می‌بارد» (کتایون جهانگیری) به صورت آنلاین و فیزیکی نمایش داده شدند.

با ابقای حمیدی مقدم در مرکز به نظر می‌رسد قرار است این طرح دوباره رونق بگیرد. شنیده‌ها حاکی است گروه «هنر و تجربه» که محصول دوران ریاست حجت‌الله ایوبی بر سازمان سینمایی بود هم به زودی فعالیتش را زیر نظر مرکز گسترش ادامه خواهد داد و حوزه پخش و اکران فیلم‌های مستند، کوتاه و تجربی در مرکز تجمیع خواهد شد. به این ترتیب مرکز گسترش نه تنها به عنوان متولی تولید مستند جایگاهی ویژه خواهد یافت، بلکه در بخش توزیع، نمایش و اکران آثار به یک قطب تبدیل می‌شود. گروه «هنر و تجربه» در آغاز دوران فعالیتش تلاش کرد فضایی تازه در سینمای ایران به وجود بیاورد، اما به مرور و با کم شدن بودجه این موسسه و براساس انتخاب آثار غیرجذاب، بی کیفیت و کم مخاطب «هنر و تجربه» به موسسه‌ای تبدیل شد که بیشتر به آمارسازی تمایل داشت. با توجه به سوابق کاری و نوع فعالیت حمیدی مقدم در مرکز گسترش، به نظر می رسد او برنامه هایی تازه برای حوزه اکران داشته باشد، اضافه شدن این بخش به سینمای مستند که هموازه از داشتن تریبون و فضای اکران محروم بوده، فرصتی است که می‌تواند به گستره مخاطبان سینمای مستند بیافزاید. از سویی دیگر، این چالش پیش روی مرکز گسترش و محمد حمیدی مقدم است که آشنا نبودن با مختصات اکران و حوزه سینماداری ممکن است روندی را که با «هنر و تجربه» طی شده بود در مرکز تثبیت کند و عملا سینمای هنری و تجربه‌های متفاوت سینمای ایران راهی به اکران نیابند یا به شکلی مهجور و محدود نمایش داده شوند.